İnsanlık varoluşundan bu tarafa iletişim içinde olmasına rağmen, iletişimin önemi son yıllarda daha iyi anlaşılmaya başlanılmıştır. İletişim kurmanın daha bilinçli bir davranış biçimi olarak ortaya konulması için, araştırmalar ve bilimsel çalışmalar giderek yoğunlaşmıştır. Öyleki, özellikle yöneticilerin, iletişimle ilgili belirli formasyonları kazanmış olmaları kaçınılmaz hale gelmiştir.
İletişim kurulabildiği süreçte, insanlar birbirlerini dinler, sorunlarını paylaşır ve konuşarak çözüm üretirler. Sağlıklı kurulabilen iletişimde, kişiler birbirlerini suçlamaz, yargılamaz. Kişisel egolar ön planda değildir, ben yoktur, biz vardır. Kişisel menfaatler veya yararlanmalardan çok, kurumsal menfaatler ön plandadır. Çünkü karşılıklı olarak iletişim kanalları açıktır.
Örgütlerin en önemli sorunlarından birisi de kurumsal iletişimdir. Kooperatiflerde, köyden başlayan hiyerarşik yapılanmaları nedeniyle iletişimin çok daha kolay kurulabilinecek olması, kooperatifler adına önemli bir avantaj olarak değerlendirilmelidir. İl veya ilçe bazında kurulan örgütler için aynı şeyi söylemek ise pek mümkün değildir.
Ancak, örgütsel yapılarda iletişimin sağlıklı kurulabildiğini söylemek de pek mümkün değildir. Yönetim kadrolarının yeterince iletişim bilgisine sahip olmaması ve kurumsal iletişim kanallarının yeterince oluşturulamamış olması sorun olarak görülmektedir.
Diğer taraftan örgütlenmedeki kaotik durum, tabanla yeterli iletişimin kurulmasındaki olumsuz etkenlerden birisi olarak değerlendirilmelidir.
İletişimdeki sorun, dikey yapılanma içerisinde bölge, merkez ve milli birlik düzeyinde daha da büyümekte, örgütler sorunlara çözüm üretmekte zorlanan, hatta çözüm üretemeyen yapılar haline gelmektedir.
Üst örgütlerin tabanla yeterli iletişimi kurabildiğini söylemek mümkün değildir. Bu anlamda üst örgütlerin çatı örgüt mü? Yoksa tepe örgüt mü? Olduğu tartışmalıdır. Sürecin böyle işlemesi tepe örgütlerin birçoğunun varlığını tartışılır duruma sokacaktır. Çünkü tabanda memnuniyetsizlik giderek artmaktadır. Yeterince hizmet verilememesinin ötesinde, yapılan hizmetlerin tabana anlatılmasında dahi sıkıntı yaşanmaktadır.
Özellikle bölge birliklerinin, iletişim kanallarını güçlendiren yapılanmalara veya organizasyonlara ihtiyacı olduğu kesindir. Çünkü tarımsal kalkınma kooperatiflerinin çok amaçlı faaliyet yürütmesi, ortaklarının tüm ekonomik ve sosyal faaliyetlerine cevap verebilme zorunluluğunu getirmiştir.
Diğer taraftan tarımın ve hayvancılığın her alanında faaliyet yürüten her kooperatif ortağının üst düzeyde temsilinin sağlanması, faaliyet alanları itibariyle sorunlarının daha özgün bir alanda, gerektiğinde ilgili taraflarında katılımıyla tartışılmasına zemin hazırlayacak ortamların oluşturulması, örgütsel yapı içerisindeki iletişimi güçlendirecektir.
Bu nedenle, kooperatiflerin ağırlıklı faaliyet konuları ile ilgili kurulların, faaliyet alanlarının seçilmiş temsilcilerinden oluşturulmasını sağlamak, güven duygusunun oluşmasını, üst örgütle taban arasındaki iletişimin güçlenmesini, katılımcılığı ve her ortağın kendini ifade edebildiği bir ortamın oluşmasını da sağlamış olacaktır.
Yeniden yapılanma ve yasa çalışmalarında, iletişim kanallarının daha sağlıklı oluşturulmasını sağlayacak düzenlemelere gidilmesinin önemi unutulmamalıdır.
Saygılarımla. 28.06.2015
Erol AKAR
